Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non dividere, sed frangere. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Duo Reges: constructio interrete. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Bork Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quod cum dixissent, ille contra.

Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam
gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam
putem.

Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere
aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Bork: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
ALIO MODO.: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quid ergo?: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Bork: Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Facillimum id quidem est, inquam. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Praeclarae mortes sunt imperatoriae;
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?